Hakuba

He was late. He was really late. If he didn't hurry up, he'd miss dinner, and he'd be grounded. His parents had warned him a thousand times now that he should keep his promises, to be actually sitting at the dinnertable at ten past six if he had promised to be home by six o' clock. He didn't want to get his parents angry with him, so Alex ran as fast as he could, then maybe, just maybe, he'd make it through the woods in time. Why does James has to live so *ing far away from everybody else anyway? Alex thought to himself. And why doesn't he ever come to my house? It's not like he'll die if he leaves that damned forest of his... It wasn't the

Buiten regende het. Van achter de ramen zag ze hoe de druppels vielen, nauwelijks verstoord door de wind. Ondanks de grijze lucht was het niet erg donker. Een paar druppels hadden zich op het raam vermengd en gleden, te zwaar geworden, naar beneden, onderweg absorbeerden ze nog meer druppels en lieten huilsporen achter op het raam. Ze volgde één van de druppels totdat hij bleef hangen, vlak boven de onderkant van het raam. Een andere snelde hem voorbij, maar hij bleef hangen. Ze staarde naar de druppel en al het andere scheen te verdwijnen, de druppel hing roerloos in de ruimte. Plotseling bewoog de achtergrond, het was harder gaan regenen en